دلی به وسعت آسمان دارم . . .
اما آسمان دلم ابری است . . .
افسوس نگاهم بسیار سرد و بی روح است . . .
انگار این پرواز را مقصدی نیست . . .
بالهایم شکسته اند . . .
شاید امید پرواز را هیچگاه نیابم . . .
آهسته و آرام کنار کوچه غربت راه
میروم . . .
شاید فرصتی دگربار برای زیستن
برای بودن و شدن بیابم . . .
