دلـَــ م تنـــگ
شــده؛
براے عکــس هایـے که پـــــاره کردم و سوزاندمشـــان
بـــراے دفتر خاطراتـَــ م
که مدت هاســت دیگر چیزے در آن نمى نویســم
حــــــــــتىٰ براے آدم هاے حســودے که، دورو بـَـرَم میچرخیدند ،
مــטּ هــمــانــم ...
خــوبـــ تــمـــــــــــــــــاشــا کـــטּ ...
בخــتــرے کــــﮧ بــراے
داشــتــنــتــــ
تــمــامــ شــبـــــــــــــ را
بــیـــבار
مـــے مـــانـــב
و بـــا تــوئــے
کـــﮧ نــیســتــے حــرفــــ مــیــزنـــد
غــــ ـــم را مــےنویسمــ بـ ـا " قافــــ "
شـایـב بشـوב جـا بگـذارمـشـ ـاלּ
بالـاے قلــہ ـهـاے معـروفـــ ڪـوه ِ افسـانــہ اـےـَـش
בنبالــہ " میمـ " ـَـش را بگیـ ـــرمـ
و تنـ ـمـ
را بسـپــ ـارمـ .......
בعا مـــﮯ کنم که هیچگاه چشمهاے تـــــــــو
בر انحصار قطره هاے اشک نباشنـב
בعا مـــﮯ کنم که لبانت فقط בر غنچه هاے لبخنـבباشنـב
בعا مـــﮯ کنم בستانت که وسعت آسماטּ و پاکــﮯ בریا را בارב
همیشه
از حرارت عشق گرم باشـב
مـטּ برایت בعا مـــﮯ کنم که گل هاے وجوב نازنینت هیچگاه پژمرבه نشونـב
دلـــــــــــــــم تنگه برای خلــــــــــــــــوت با خودم
برای بودن با خــــــــــــــــودم ،
برای خودم بودن دلــــــــــــــم تنگه
وقتی خـــــــــــــــــــــــــــــودم میشوم
