تا حالا شده

تــــــا حالا شدھــ

ڪہ حرف‌هایت انگار بخشڪد در گلو ؟!

چیزـے چنگ بزند تہ وجودت را

و تو از دروטּ آرامـ آرامـ بسوزـے …

بے آنڪہ دودـے بلند شود از اندامت ؟

بے آنڪہ حتے بہ فڪر ڪسے خطور ڪند

ڪه دارـے تہ مےڪشے؟!

مرا ببیـטּ !