صـدای تـپـش قلبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مـن نـیـسـتــــ
این
صـدای بــی خـیـال دویـدن تـوسـتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ڪہ بــی مـحـابـا
در سـیـنـہ امـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پـرسـہ می زنی
بی انـصافــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
غــــ ـــم را مــےنویسمــ بـ ـا " قافــــ "
شـایـב بشـوב جـا بگـذارمـشـ ـاלּ
بالـاے قلــہ ـهـاے معـروفـــ ڪـوه ِ افسـانــہ اـےـَـش
בنبالــہ " میمـ " ـَـش را بگیـ ـــرمـ
و تنـ ـمـ
را بسـپــ ـارمـ .......
دلـــــــــــــــم تنگه برای خلــــــــــــــــوت با خودم
برای بودن با خــــــــــــــــودم ،
برای خودم بودن دلــــــــــــــم تنگه
وقتی خـــــــــــــــــــــــــــــودم میشوم
وقتی قلبــها کوچکتــر از غصــه هایمان میشود
گاهــی لازمــه
آدما گاهی لازمه
چند وقت کرکره شونو بکشن پایین
یه پارچه سیاه بزنن درش و بنویسن :
کسی نمرده
فقط دلم گرفته
آدم
هـا بــرای هــم سـنگ تمـام مـی گـذارند
آدم ها برای هم سنگ تمام می گذارند.
اما نه وقتی که در میانشان هستی، نه...
آنجا که در میان خاک خوابیدی؛
"سنگ تمام" را می گذارند و می روند ...!