کی به پایان می رسد این درد

کی به پایان برسد درد، خدا می داند
ماه ساکن شود و سرد، خدا می داند
در سکوت شب هر کوچه این شهر خراب
گم شود ناله شبگرد، خدا می داند
مردم شهر همه منتظر یک نفرند

بی انصاف

صـدای تـپـش قلبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ مـن نـیـسـتــــ این
صـدای بــی خـیـال دویـدن تـوسـتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ڪہ بــی مـحـابـا در سـیـنـہ امـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پـرسـہ می زنی
بی انـصافــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تا حالا شده

تــــــا حالا شدھــ

ڪہ حرف‌هایت انگار بخشڪد در گلو ؟!

چیزـے چنگ بزند تہ وجودت را

و تو از دروטּ آرامـ آرامـ بسوزـے …

بے آنڪہ دودـے بلند شود از اندامت ؟

بے آنڪہ حتے بہ فڪر ڪسے خطور ڪند

ڪه دارـے تہ مےڪشے؟!

مرا ببیـטּ !

دلم پیاده روی میخواهد

در این هیاهــــــــــــــــوی خلق

که پُتک بر آرامش ات میزنــــــــــــــــد

دلــــــــــــم پیاده رویی میخواهد , بارانـــــــــــــــــی!

دستــــــــــ خودم را بگیـــــــــــــــرم

سرد سرد

ﻧﻪ ﺣﻮﺻﻠـــﻪ ﯼ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺩﺍﺷﺘــﻦ ﺩﺍﺭﻡ
ﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫـــــــﻢ ﮐﺴـﯽ ﺩﻭﺳﺘـــــــــﻢ ﺩﺍﺷﺘـﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﺳـــــَــــﺮﺩﻡ ...
ﻣﺜـﻞ ﺩﯼ , ﻣﺜـﻞ ﺑﻬﻤـــﻦ , ﻣﺜـﻞ ﺍﺳﻔﻨــــــﺪ
ﻣﺜـﻞ ﺯﻣﺴﺘــــ ـــــﺎﻥ

لحـظه ها در زنـدگی MOMENTS IN LIFE

 

There are moments in life when you miss someone
So much that you just want to pick them from
Your dreams and hug them for real

گاهی در زندگی دلتان به قدری برای کسی تنگ می شود
که می خواهید او را از رویاهایتان بیرون بیاورید
و آرزوهای خود در آغوش بگیرید .

When the door of happiness closes, another opens
But often times we look so long at the
Closed door that we don't see the one which has been opened for us

وقتی در شادی بسته می شود، در دیگری باز می شود
ولی معمولاً آنقدر به در بسته شده خیره می مانیم
که دری که برایمان باز شده را نمی بینیم .

پشت کوه

آری از پشت کوه آمده ام ,و میخواهم به همانجا برگردم با افتخار...

 

چه می دانستم این ور کوه باید برای ثروت، حرام خورد؟!

 

برای عشق خیانت کرد

دلی به وسعت آسمان دارم

دلی به وسعت آسمان دارم . . .

 

اما آسمان دلم ابری است . . .

 

افسوس نگاهم بسیار سرد و بی روح است . . .

 

انگار این پرواز را مقصدی نیست . . .

روزگارِ من

بانو !

برای شما چه فرق می‌‌کند،