غزلِ خدا ...

چه شبی است !

چه لحظه‌های سبک ، مهربان و لطیفی ،

گویی در زیر بارانِ نرم فرشتگان نشسته‌ام ....

می‌بارد و می‌بارد و هر لحظه بیش‌تر نیرو می‌گیرد !

هر قطره‌اش فرشته‌ای است که از آسمان بر سرم فرود می‌آید ...

چه می‌دانم؟

خداست که دارد یک ریز ، غزل می‌سراید ؛

غزل‌های عاشقانه‌ی مهربان و پر از نوازش ...

هر قطره‌ی این باران ،

کلمه‌ای از آن سرودهاست ...
.

.

.

.

.

دکتر شریعتی