تا حالا شده

تــــــا حالا شدھــ

ڪہ حرف‌هایت انگار بخشڪد در گلو ؟!

چیزـے چنگ بزند تہ وجودت را

و تو از دروטּ آرامـ آرامـ بسوزـے …

بے آنڪہ دودـے بلند شود از اندامت ؟

بے آنڪہ حتے بہ فڪر ڪسے خطور ڪند

ڪه دارـے تہ مےڪشے؟!

مرا ببیـטּ !

شاید تو ببینے در مـטּ

ڪہ چگونہ دارمـ مے سوزمـ …

حالا ڪہ ڪارـے از دست ڪسے بر نمےآید

ڪاش خدا دست‌هایش را بہ مـטּ قرض مےداد

تا ڪارـے ڪنمـ براـے دلهایماטּ...